Ιστορικό Σχολείου
Το Τσίρειο Δημοτικό Σχολείο κτίστηκε μεταξύ του 1966-1967 σε γη που δώρισε ο Μέγας Ευεργέτης και Δωρητής, αείμνηστος Πέτρος Τσίρος.
Κατά το σχολικό έτος 1968-69 το σχολείο λειτούργησε ως τετραδιδάσκαλο Δημοτικό με πρώτη διευθύντρια την κ. Τασούλα Πρωτοπαπά.
Το σχολείο είχε αλματώδη αύξηση των μαθητών του, ιδιαίτερα στην περίοδο του 1974 οπότε και χωρίστηκε σε δύο κύκλους.
Λίγα λόγια για τον ευεργέτη Πέτρο Ι. Τσίρο
Ο Πέτρος Ι. Τσίρος γεννήθηκε στη Λεμεσό, στη νήσο Κύπρο το Σεπτέμβρη 1904 και απεβίωσε το Μάιο 1984. Ο πατέρας του ήταν ο Ιωάννης Τσίρος, ένας πολύ γνωστός και σεβαστός εργολάβος, ο οποίος ήταν υπεύθυνος για την κατασκευή του υδραγωγείου της Λεμεσού, ενός πρωτοποριακού έργου για την τότε εποχή. Η μητέρα του ήταν η Σοφία Τσίρου, μια πολύ αξιοσέβαστη και πιστή χριστιανή, από το χωριό Λύση και ήταν γνωστό ότι ήταν συγγενής της οικογένειας Γρηγόρη Αυξεντίου. Αργότερα στη ζωή έγινε μητέρα μοναχή στο μοναστήρι του Άγιου Γεώργιου του Αλαμάνου, όπου βρίσκεται και ο τάφος της.
Ο Πέτρος Ι. Τσίρος ήταν ένας πολύ γνωστός και σεβαστός γαιοκτήμονας και επιχειρηματίας στην Κύπρο και ίσως ένας από τους πρώτους στην ανάπτυξη γης σε μεγάλη κλίμακα στο νησί. Παρόλα αυτά παραμένει στην μνήμη μας κυρίως για τις πολλές φιλανθρωπικές του δραστηριότητες που περιλάμβαναν χρηματικές δωρεές σε οίκους ευγηρίας, σε αρρώστους και φτωχούς και γενικά σε όσους είχαν ανάγκη. Φαινόταν να παίρνει μεγαλύτερη ευχαρίστηση στο να δίνει παρά να κερδίζει χρήματα. Το φιλανθρωπικό του έργο επεκτείνεται στην δωρεά γης για σχολεία, δύο εκ των οποίων φέρουν το όνομά του και για αρκετές εκκλησίες μεταξύ των οποίων μία στην δική του ενορία που ονομάστηκε προς τιμήν του Αγίου Πέτρου και Παύλου.
Μέχρι σήμερα είναι το άτομο που έχει βαφτίσει τα περισσότερα παιδιά στην Κύπρο από οποιονδήποτε άλλο, αρκετες εκατονταδες (περίπου 700 συνολικά), κυρίως από φτωχές οικογένειες, καθώς δεν μπορούσε να αρνηθεί σε κανένα όταν του το ζητούσε. Σαν καλός Χριστιανός ήταν πάντα εκεί για τους γονείς που δεν μπορούσαν να αντιμετωπίσουν την ανατροφή των βαφτιστικών του. Το δώρο του για τις φτωχότερες γυναίκες βαφτιστικές του όταν μεγάλωναν και ήταν έτοιμες για γάμο, ήταν ένα κομμάτι γης για να χτίσουν το σπίτι τους. Οι φτωχότεροι άντρες βαφτιστικοί του λάμβαναν συνήθως βοήθεια για τις σπουδές τους. Στην μόνιμη εβδομαδιαία λίστα του για ενίσχυση, ήταν α) οι φτωχοί, β) τα φάρμακα για τους ασθενείς και γ) για τους επιζώντες βετεράνους του πολέμου του Α Παγκοσμίου Πολέμου και του Β ‘Παγκοσμίου Πολέμου.
Ένα από τα πιο γνωστά φιλανθρωπικά ιδρύματα εκτός από αυτά που αναφέρονται πίο πάνω ήταν το Τσίρειο Στάδιο, το μεγαλύτερο και πιο σύγχρονο γήπεδο της εποχής στην Κύπρο, που παραμένει ακόμα το κεντρικό στάδιο της πόλης της Λεμεσού.
Ορισμένες από τις πιο “σιωπηλές” φιλανθρωπικές του πράξεις ήταν η σημαντική χρηματοδότηση του αγώνα του νησιού για την ελευθερία από την Βρετανική κυριαρχία το 1955-1959 καθώς επίσης η οικονομική στήριξη πολλών οικογενειών, oπου ο πατέρας ή οι σύζυγοι τους είχαν φυλακιστεί γιατί μάχονταν για την ελευθερία της χώρας τους. Παρόλο που δεν ήταν ένα πολιτικό πρόσωπο γνώριζε προσωπικά τον Αρχιεπίσκοπο Μακάριο, καθώς και τον στρατηγό Γεώργιο Γρίβα Διγενή, τον αρχηγό της Ε.Ο.Κ.Α.
Για όλο το φιλανθρωπικό έργο του κατά τη διάρκεια της ζωής του ανακηρύχθηκε μεγάλος ευεργέτης στην Εκπαίδευση καθώς και στην προώθηση του αθλητισμού στη χώρα του. Η Εκκλησία της Κύπρου σε ξεχωριστή πράξη τον έχει κηρύξει σε μεγάλο ευεργέτη της εκκλησίας. Τιμήθηκε αμέτρητες φορές από διάφορες αθλητικές λέσχες και αθλητικές οργανώσεις, σχολές, φιλανθρωπικές και κοινότηκες οργανώσεις και φυσικά από την πόλη της Λεμεσού που τόσο πολύ αγαπούσε.
Πολλοί άνθρωποι που γνώριζαν τον Πέτρο Ι. Τσίρο προσωπικά, δήλωναν ότι από τη στιγμή που ο Πέτρος Ι. Τσίρος έδινε τον λόγο του και του έσφιγγες το χέρι, ήταν αρκετό για να τιμηθεί οποιαδήποτε υπόσχεση είχε δοθεί. Δεν απαιτείτο γραφειοκρατία, ούτε η ετοιμασία δαπανηρών νομικών έγγραφων, ούτε αντιμετωπιζόταν χρονοβόρα διαδικασία. Θεωρείτο δεδομένη επειδή ο Πέτρος Ι. Τσίρος ήταν τίμιος! Για πολλούς ανθρώπους ήταν γνωστός ως ένας τίμιος και ειλικρινής άνθρωπος, ένα άτομο ευαισθητοποιημένο με ακεραιότητα και αρχές υψηλών ηθικών αξιών. Ήταν τόσο πολύ αξιόπιστος και αρεστός που έγινε ένας από τους μεγαλύτερους, αν όχι ο μεγαλύτερος, ιδιοκτήτης γης της εποχής. Ήταν χαϊδευτικά γνωστός ως ο ευγενής, καλόκαρδος γίγαντας (επίσης το γεγονός ότι ήταν ένας πολύ ψηλός άντρας πιθανώς βοηθά για αυτό το στοργικό όνομα), ο έμπιστος και αγαπημένος γαιοκτήμονας με την χρυσή καρδιά, αφού έκανε συχνά πολλές δωρεές σε πολλά χωριά και άλλες κοινότητες που χρειάζονται βοήθεια.
O Πέτρος Ι. Τσίρος καθώς και η αγαπημένη του σύζυγος Κατίνα Τσίρου συνέβαλαν πολύ στην δημιουργία ιδρυμάτων και οργανισμών που βοήθησαν και εξακολουθούν να βοηθούν πολλούς ανθρώπους στην Κύπρο. Στο σημείο αυτό είναι αναγκαίο να επισημάνουμε ότι η Κατίνα Τσίρου καταγόταν από το χωριό Όμοδος (πατρικό όνομα Παπίδης) και ήταν μια αξιόλογη γυναίκα που ήταν αφοσιωμένη και αφιερωμένη στον Πέτρο Ι. Τσίρο και την προσφορά του στην Κύπρο.
Ο Δημοσθένη Παπίδης, ο πατέρας της Κατίνας, ήταν μια εμφατικά σημαντική προσωπικότητα της εποχής, αφού η εργασία του ήταν φοροεισπράκτορας. Περιόδευε τα χωριά της επαρχίας Λεμεσού με δύο οπλισμένους αστυνομικούς με άλογα. Σε ένα ταξίδι του στην Ιταλία, στα νιάτα του (στο Catanzaro, Καλαβρία), ερωτεύτηκε με μια νεαρή ιταλίδα που την έλεγαν Λίνα (αργότερα Ουρανία). Όταν ζήτησε το χέρι της, οι γονείς της αρνήθηκαν, έτσι κλέφτηκε μαζί της και την έφερε στην Κύπρο, την παντρεύτηκε και απέκτησε δύο κόρες, την Κατίνα και την Άρτεμις. Ο Δημοσθένης Παπίδης πιστώνεται ως ένας από τους πρωτοπόρους που ξεκίνησαν το περίφημο Καρναβάλι της Λεμεσού που παρεμπιπτόντως ξεκίνησε λίγο μετά την επιστροφή του από την Ιταλία με τη Λίνα. Η Λίνα (Ουρανία όπως ήταν περισσότερο γνωστή στην Κύπρο) καταγόταν απο μία σημαντική οικογένεια της Ιταλίας. Ήταν μέλος της οικογένειας του Giuseppe Garibaldi, ενός από τους μεγάλους ήρωες της Ιταλίας.
Ο Πέτρος Ι. Τσίρος, θεωρείται μέχρι στιγμής ο μεγαλύτερος χορηγός της Εκκλησίας της Κύπρου και πιθανότατα ένας από τους μεγαλύτερους ευεργέτες και γενναιόδωρους φιλάνθρωπους συντελεστές και ανθρωπιστές που είδε ποτέ η Κύπρος.
Το 1984 ο Πέτρος Ι. Τσίρος απεβίωσε μετά την πραγματοποίηση της μεγαλύτερης δωρεάς που έχει γίνει ποτέ στην Εκκλησία της Κύπρου, μια δωρεά ακινήτου που θεωρείται ότι αξίζει με βάση σημερινές αξίες, πάνω από ένα δισεκατομμύριο ευρώ (600 εκατ. λίρες Κύπρου), με τη ρητή γραπτή προϋπόθεση ότι η Εκκλησία της Κύπρου θα πρέπει να χρησιμοποιεί τα κερδη από την πώληση και την ανάπτυξη αυτής της γης, για δημόσιους φιλανθρωπικούς σκοπούς και κάθε φορά που τέτοια κεφάλαια χρησιμοποιούνταν να ανακοινώνεται ότι προήλθαν από το ταμείο δωρεών του Πέτρου Ι. Τσίρου.